انگلیسی
中文简体
بیایید به تمایزات اصلی بین محافظ صورت و ماسک در سه جنبه کلیدی بپردازیم: محافظت، راحتی و مناسب بودن برای کارهای مختلف پزشکی یا مراقبت از بیمار.
حفاظت:
سپر صورت: سپرهای صورت یک مانع فیزیکی ایجاد می کنند که کل صورت از جمله چشم ها، بینی و دهان را می پوشاند. آنها در جلوگیری از رسیدن قطرات تنفسی و پاشش به صورت موثر هستند، بنابراین خطر آلودگی را کاهش می دهند. با این حال، آنها یک مهر و موم محکم در اطراف صورت ایجاد نمی کنند و شکاف هایی در اطراف لبه ها ایجاد می کنند که در آن ذرات معلق در هوا به طور بالقوه می توانند وارد شوند.
ماسک‌های صورت: ماسک‌های صورت، به‌ویژه ماسک‌های جراحی و ماسک‌های تنفسی N95، عمدتاً با فیلتر کردن ذرات موجود در هوا در برابر قطرات تنفسی و ذرات معلق در هوا محافظت می‌کنند. ماسک‌های جراحی گشاد هستند و عمدتاً حاوی قطرات تنفسی خارج‌شده توسط فرد استفاده‌کننده هستند، در حالی که ماسک‌های تنفسی N95 مهر و موم محکم‌تر و راندمان فیلتر حداقل 95 درصد را برای ذرات معلق در هوا ارائه می‌دهند.
راحتی:
سپر صورت: سپرهای صورت معمولاً در مقایسه با ماسک‌های صورت، تنفس و راحتی بهتری را ارائه می‌دهند، زیرا مستقیماً بینی و دهان را نمی‌پوشانند. آنها باعث بهبود جریان هوا، کاهش تجمع گرما و تجمع رطوبت می شوند. علاوه بر این، آنها ناراحتی مرتبط با سایش طولانی مدت، مانند فشار روی گوش یا صورت را ایجاد نمی کنند.
ماسک‌های صورت: ماسک‌های صورت، به‌ویژه ماسک‌های تنفسی N95، ممکن است به مرور زمان به دلیل مهر و موم محکم و مواد فیلتر شده باعث ناراحتی شوند. آنها می توانند منجر به مقاومت در برابر تنفس، احتباس گرما و تحریک پوست شوند، به ویژه زمانی که برای مدت طولانی استفاده شوند.
مناسب برای کارهای مختلف پزشکی یا مراقبت از بیمار:
سپرهای صورت: محافظ صورت پزشکی مخصوصاً برای کارهایی که خطر پاشیدن پاشیده شدن، اسپری‌ها یا زباله‌های پرنده را شامل می‌شوند، مانند برخی از روش‌های جراحی، کارهای دندان‌پزشکی یا فعالیت‌های مراقبت از بیمار که آئروسل تولید می‌کنند، مناسب هستند. آنها دید عالی را ارائه می دهند و امکان برقراری ارتباط آسان را فراهم می کنند، و آنها را برای رویه هایی که تجسم واضح حالات صورت و حرکات لب ضروری است ایده آل می کند.
ماسک‌های صورت: ماسک‌های صورت معمولاً در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی برای طیف گسترده‌ای از وظایف، از جمله مراقبت‌های معمول بیمار، جراحی‌ها و روش‌هایی که شامل اقدامات احتیاطی تنفسی می‌شوند، استفاده می‌شوند. آنها به ویژه در شرایطی که خطر انتقال عوامل عفونی از طریق هوا وجود دارد، مانند طی مراحل تولید آئروسل یا هنگام مراقبت از بیماران مبتلا به عفونت های تنفسی، بسیار مهم هستند.3
