پانسمان های زخم هیدروکلوئیدی به طور موثر سطوح اگزودا را از طریق ترکیب و ویژگی های طراحی منحصر به فرد خود مدیریت می کنند که آنها را از انواع دیگر پانسمان ها متمایز می کند:
ظرفیت جذب: پانسمان های هیدروکلوئیدی از یک ماتریکس ژل ساز حاوی ذرات کلوئیدی مانند ژلاتین، سدیم کربوکسی متیل سلولز (CMC) و پکتین تشکیل شده اند. این ذرات ترشحات زخم را از طریق فرآیند تشکیل ژل جذب می کنند، که به حفظ محیط مرطوب مناسب برای بهبود کمک می کند و در عین حال خطر خیساندن (هیدراتاسیون بیش از حد) لبه های زخم را به حداقل می رساند.
کنترل اگزودا: تشکیل ژل در پانسمان های هیدروکلوئیدی نه تنها اگزودا را جذب می کند بلکه آن را در ساختار پانسمان نیز حفظ می کند. این ویژگی تعداد دفعات تغییر پانسمان را در مقایسه با پانسمان های سنتی مانند گاز کاهش می دهد و در نتیجه اختلال در بستر زخم را به حداقل می رساند و ناراحتی بیمار را کاهش می دهد.
تعادل رطوبت: پانسمان های هیدروکلوئیدی یک محیط ترمیم مرطوب ایجاد می کنند که از فرآیندهای ترمیم زخم مانند آنژیوژنز (تشکیل رگ های خونی جدید) و تشکیل بافت گرانولاسیون پشتیبانی می کند. این محیط در مقایسه با شرایط زخم خشک یا بیش از حد مرطوب، سرعت بهبود را تسریع می کند.
سازگاری و چسبندگی: این پانسمان ها به خوبی به پوست دست نخورده اطراف زخم می چسبند و یک مهر و موم مطمئن را تشکیل می دهند که از نشت جلوگیری می کند و خطر آلودگی را کاهش می دهد. این چسبندگی همچنین به حفظ تماس ثابت بین پانسمان و بستر زخم کمک می کند و جذب اگزودا را بهینه می کند.
سهولت استفاده: پانسمان های هیدروکلوئیدی کاربر پسند هستند و به راحتی می توان آن ها را اعمال کرد و بدون ایجاد ضربه به زخم یا پوست اطراف آن را برداشت. این کار درد و ناراحتی بیمار را در هنگام تعویض پانسمان به حداقل می رساند.
توانایی از پانسمان زخم هیدروکلوئیدی مدیریت موثر سطوح اگزودا ناشی از خواص ژلساز جذبی، توانایی حفظ محیط ترمیم مرطوب، سازگاری و سهولت استفاده است. این ویژگیها آنها را به انتخابی ارجح برای مدیریت زخمهای با ترشح متوسط در محیطهای بالینی مختلف تبدیل میکند.